Giovanni di Bicci de' Medici (c. 1360 – 1429)
τραπεζίτης στη Φλωρεντία

Palazzo San Giorgio
το κτήριο της πρώτης τράπεζας στη Γέρνοβα
Casa delle compere e dei banchi di San Giorgio

bank: "financial institution," late 15c., from either Old Italian banca or Middle French banque (itself from the Italian word), both meaning "table" (the notion is of the moneylender's exchange table)

The origins of modern banking can be traced to medieval and early Renaissance Italy, to the rich cities in the north like Florence, Lucca, Siena, Venice and Genoa. The Bardi and Peruzzi families dominated banking in 14th-century Florence, establishing branches in many other parts of Europe.^[2] One of the most famous Italian banks was the Medici Bank, set up by Giovanni di Bicci de' Medici in 1397.^[3] The earliest known state deposit bank, Banco di San Giorgio (Bank of St. George), was founded in 1407 at Genoa, Italy.^[4]

η βίβλος του Γουτεμβέργιου 1454

γερμανικό μηχανικό ρολόι με ελατήριο 1570

Το Palazzo Rucellai του αρχιτέκτονα Leon Battista Alberti στη Φλωρεντία

Ospedale degli Innocenti 1419-1427
το "Nοσοκομείο των Αθώων" του Μπρουνελέσκι στη Φλωρεντία

χαρακτηριστικό παράδειγμα γραμμικής προοπτικής
στην νωπογραφία [fresco] του Pietro Perugino
La Consegna delle chiavi è un affresco (335x550 cm) di Pietro Perugino e aiuti,
realizzato nel 1481-1482 e facente parte della decorazione del registro mediano della Cappella Sistina in Vaticano.

καθεδρικός ναός Santa Maria del Fiore
με τον τρούλο του Brunelleschi 1418-1436

"Η αγία τριάδα" 1427 του Masaccio. στην εκκλησία Santa Maria Novella της Φλωρεντίας

Madonna del Magnificat, 1481
tondo του Sandro Botticelli τέμπερα
Η Παναγία στέφεται από δύο αγγέλους

λεπτομέρεια του παραπάνω τόντο

"Η γέννηση της Αφροδίτης" Nascita di Venere του Sandro Botticelli

Τιτσιάνο, "Βακχικό" "La bacanal de los andrios" στο μουσείο Πράδο της Μαδρίτης

Ραφαήλ Raffaello Sanzio [1483-1520] "Η σχολή των Αθηνών" 1510

προοπτική ενός σημείου
[σημείο φυγής, γραμμή ορίζοντα, συγκλίνουσες γραμμές]

Δημιουργία του Αδάμ του Michelangelo Buonarroti
Cappella Sistina, Roma

η οροφή της Cappella Sistina του Michelangelo Buonarroti

La Pietà του Michelangelo Buonarroti

Ο Δαβίδ του Michelangelo Buonarroti

ελαιογραφία του Jan van Eyck
Ο γάμος των Αρνολφίνι, 1434

αυτοπρωσοπογραφία [1500]
Albrecht Dürer

Λεονάρντο ντα Βίντσι [1452-1519] [ποτρέτο από τον Francesco Melzi ] "homo universalis" χαρακτηρισμός ενός ανθρώπου που συμπύκνωνε όλα τα ιδανικά της εποχής της Αναγέννησης: ερευνητικό και κριτικό πνεύμα, φιλοπεριέργεια, και κυρίως μία τάση για ενασχόληση με κάθε αντικείμενο της τέχνης και της επιστήμης.

Η Μόνα Λίζα (γνωστή και ως Τζιοκόντα, ή Πορτραίτο της Λίζα Γκεραρντίνι, συζύγου του Φρανσέσκο ντελ Τζιοκόντο) είναι προσωπογραφία που ζωγράφισε ο Ιταλός καλλιτέχνης Λεονάρντο ντα Βίντσι. Πρόκειται για ελαιογραφία σε ξύλο λεύκης, που ολοκληρώθηκε μέσα στη χρονική περίοδο 1503-1519.

Ντα Βίντσι
ανατομία χεριού, μελέτη της κίνησης

μελέτη "ελικοπτέρου"
Ντα Βίντσι

τοπογραφικός χάρτης της πόλης Ίμολα
για τον Cesare Borgia
Ντα Βίντσι

Da Vinci centered the plan in a circle with four crossing lines, representing the points on a compass. And he showed the city ichnographically, “as if viewed from an infinite number of viewpoints,” perhaps inspired by his study of avian flight. It is the earliest such map in existence.
[http://www.citylab.com/design/2016/04/this-old-map-da-vinci-imola/479493/]

μηχανή προοπτικής που δημοσιεύτηκε από τον Ντίρερ στο έργο του "εγχειρίδιο του ζωγράφου" το 1525

Le proporzioni del corpo umano secondo Vitruvio
L'Uomo Vitruviano
ανθρώπινες αναλογίες
σχέδιο του Λεονάρντο

Marcus Vitruvius Pollio (born c. 80–70 BC, died after c. 15 BC), commonly known as Vitruvius, was a Roman author, architect, civil engineer and military engineer during the 1st century BC, known for his multi-volume work entitled De architectura.

ΜΑΝΙΕΡΙΣΜΟΣ

Με τον όρο Μανιερισμός (ιταλ.: Manierismo) εννοείται το καλλιτεχνικό ρεύμα που αναπτύχθηκε κατά την τελευταία περίοδο της Αναγέννησης και ειδικότερα το χρονικό διάστημα, από τη δεκαετία του 1520 ως το 1600 περίπου. Ο Μανιερισμός είχε ως καταγωγή την Ιταλία, με κέντρα τη Ρώμη και τη Φλωρεντία και αποτέλεσε κατά κάποιο τρόπο μία αντίδραση στην αισθητική της ώριμης Αναγέννησης, σηματοδοτώντας παράλληλα την μετάβαση στην μπαρόκ εποχή.

Εισάγει την υποκειμενική δημιουργικότητα, παραβιάζει τον κανόνα, απομακρύνεται από την αναγεννησιακή νεοπλατωνική αντίληψη του ωραίου.

η Παναγία με το μακρύ λαιμό 1535-40
[Madonna dal collo lungo]
λάδι σε ξύλο
Francesco Mazzola περισσότερο γνωστός ως Parmigianino
[figura serpentinata]

Η Ανάσταση
Δομήνικος Θεοτοκόπουλος (1541 – 1614), El Greco
μανιερισμός

διακόσμηση οροφής της βίλας Μαντάμα του Giovanni da Udine, 1521

La scalinata di Michelangelo
Biblioteca Medicea Laurenziana
Λαυρεντιανή βιβλιοθήκη
η σκάλα του Μιχαήλ Άγγελου

"τα έργα του διαφέρουν από όσα είναι ρυθμισμένα με το μέτρο, την τάξη, τον κανόνα σύμφωνα με τα καθιερωμένα από τον Βιτρούβιο και την αρχαιότητα...
έσπασε τα δεσμά της πεπατημένης..."
Giorgio Vasari

piazza del Campidoglio
Ποιο στοιχείο στην πλατεία του Καπιτωλίου που σχεδίασε ο Μιχαήλ Άγγελος το 1538
είναι μανιεριστικό;

έργο του ζωγράφου pop art Andy Warhol

Raphael Madonna $6.99 [περίπου 1985]
επηρεασμένο από την αναγεννησιακή τέχνη

webliography

βίντεο ο τρούλος του καθεδρικού Φλωρεντίας του Brunelleschi'
βίντεο "Linear Perspective: Brunelleschi's Experiment"

Villa Madama Garden

Raphael Madonna $ 6.99 by Andy Warhol

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

Plumb, J. H. (1982).The Pelican book of the Renaissance. Middlesex: Penguin
Quaranta, D. & de Villena, L. A. (2006). Ουόρχολ [Warhol]. Αθήνα: Καθημερινή

Η Ευρώπη το 814 [θάνατος Καρλομάγνου]

οι επιδρομές των Βίκινγκ [8ος - 11ος αιώνας]

Le Sacramentaire de Drogon
(Paris, Bibliothèque Nationale, MS lat. 9428)
ιστορημένο χειρόγραφο του 850
μία λειτουργική σύνοψη, πάνω σε περγαμηνή
το γράμμα C περιέχει μικρογραφία της ανάληψης του σωτήρος

"Harold rex interfectus est"
ο θάνατος του τελευταίου Αγγλοσάξονα βασιλιά Χάρολντ [Harold Godwinson]
στον τοιχοτάπητα Μπαγιέ

Hildesheimer Dom χτίστηκε περίπου το 1020
καταστράφηκε στο δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο και ξαναχτίστηκε τη δεκαετία του 1950
Romanesque style
Η φρουριακή όψη της ρομανικής αρχιτεκτονικής

κάτοψη [groundplan] του ίδιου ναού

Notre-Dame de Paris
Παναγία των Παρισίων [ολοκληρώθηκε το 1250]
γοτθικού ρυθμού
η δυτική πρόσοψη [facade] με το ρόδακα

Notre-Dame de Paris
ο οβελίσκος [spire / flèche / guglia] του ναού και οι αντηρίδες στην ανατολική πλευρά

Notre-Dame de Paris
το εκκλησιαστικό όργανο όπως φωτίζεται από το ρόδακα

Σχεδιάγραμμα διπλής σειράς επίστεγων αντηρίδων του
λής σειράς επίστεγων αντηρίδων

Villard de Honnecourt,

[drawing of a buttress at Reims, in his album of drawings, ca 1230 - 35. Bibliotheque Nationale]

Η επινόησή των αντηρίδων προέκυψε από την τάση να χτίζονται όλο και ψηλότεροι ναοί, που συμβόλιζαν μεν το πλησίασμα προς το θείο, αλλά δεν ήταν άσχετη σε αυτό η ματαιοδοξία και η προσπάθεια επιβολής της εξουσίας των εκασταχού ηγεμόνων. Η επίστεγη λοιπόν αντηρίδα υπήρξε ο νεωτερισμός που επέτρεψε να ανακουφιστεί το επιπλέον βάρος της οροφής σε αρχιτεκτονικά μέλη εκτός του κυρίως κτηρίου.